توسط : صنعت فیلم ایتالیا در اوایل قرن بیستم با شرکتهای بزرگ تولیدی که در ناپل، رم، تورین و میلان ظهور کردند، شروع شد. فیلم های اولیه دوران صامت ایتالیا با استقبال بین المللی زیادی مواجه شدند. ظهور حزب ناسیونال فاشیست و موسولینی شاهد افزایش تصاعدی در فیلمسازی با محوریت رم بود. با این حال، اینها نسخه های تبلیغاتی زندگی تحت رژیم فاشیست بودند. در پایان جنگ جهانی دوم، شکست کوبنده ایتالیا تغییرات عظیمی را در صنعت فیلم آن به وجود آورد. فیلمسازان این دوره توسط پول هدایت نمی شدند – آنها واقعیت های خشن زندگی در ایتالیا را به نمایش گذاشتند. منجر به یکی از شناخته شده ترین جنبش های سینمایی به نام نئورئالیسم شد. این آغاز دوران طلایی سینمای ایتالیا بود. در حالی که ممکن است لیست بلندبالایی از بهترین فیلم های ایتالیایی تمام دوران وجود داشته باشد، در اینجا لیست کوتاهی از پنج فیلم ایتالیایی وجود دارد که همه باید حداقل یک بار ببینند.
کسب اطلاعات بیشتر: فیلم های انیمیشن برای نتفلیکس در پاییز 2023 تایید شد
لا دولچه ویتا
فیلم ایتالیایی La Dolce Vita محصول 1960 یکی از نمادینترین فیلمهای فدریکو فلینی است و این عنوان یکی از محبوبترین اصطلاحات زندگی ایتالیایی را ایجاد کرد که هنوز هم امروزه استفاده میشود. این فیلم با بازی مارچلو ماسترویانی و آنیتا اکبرگ برنده اسکار بهترین طراحی لباس در یک فیلم سیاه و سفید شد و نامزد سه جایزه دیگر شد. کمدی و درام جذاب، مازاد بر لذت طلبی طبقه ممتاز اروپایی را که از نگاه روزنامه نگاری به نام مارچلو روبینی دیده می شود، روشن می کند. این فیلم شامل سکانسهای خیرهکنندهای است که منجر به ابداع اصطلاح «فلینیسک» شد که برای توصیف عجیب و غریب و سبک عجیب فلینی استفاده میشود.
Matrimonio all’italiana
کمدی رمانتیک ایتالیایی که در سال 1964 منتشر شد، به کارگردانی ویتوریو دی سیکا و بر اساس نمایشنامه ای از نویسنده نئوپلیتی ادواردو دی فیلیپو ساخته شد. سوفیا لورن و مارچلو ماسترویانی را به عنوان یکی از محبوب ترین زوج های سینمای بین المللی معرفی کرد. هنگامی که دومینیکو (ماستروئیانی) برای اولین بار با فیلومنا (لورن) در ناپل در طول جنگ جهانی دوم ملاقات می کند، فوراً تحت تأثیر قرار می گیرد. به سالهای پس از جنگ نزدیک شوید، و این دو بار دیگر با هم ملاقات میکنند و یک رابطه پرشور را آغاز میکنند که دو دهه طول میکشد. با این حال، وقتی فیلومنا – که معشوقه دومنیکو شده و فرزندانش را مخفیانه به دنیا آورده است – متوجه میشود که قصد دارد با زن دیگری ازدواج کند، از هیچ کاری دست بر نمیدارد تا او را به ازدواج با او سوق دهد.
سینما پارادیزو
نامه عاشقانه جوزپه تورناتوره به سینما جرقه یکی از تکان دهنده ترین تجربیات سینمایی که تا به حال ساخته شده است. این فیلم رابطه بین سالواتوره شیفته سینما و پروجکشن آلفردو را نشان می دهد. این فیلم پرتره ای جذاب از اوایل قرن بیستم ایتالیا را ارائه می دهد که در آن کشیش ها صحنه های بوسیدن فیلم را سانسور می کردند. سینما پارادیزو علیرغم اینکه احساساتی و پر زرق و برق است، قصیده ای از سینماست که جوامع را گرد هم آورده است.
ایل پستینو
Il Postino آخرین فیلمی بود که ماسیمو ترویسی یکی از مشهورترین بازیگران ایتالیایی در دهه 80 و اوایل دهه 90 در آن بازی کرد. ایل پستینو پس از موفقیت بزرگش در جوایز اسکار به شهرت جهانی دست یافت. بر اساس رمان Ardiente Paciencia، داستان دوستی شاعر مشهور پابلو نرودا و پستچی اش است: دو شخصیت از نظر فرهنگی و فکری متفاوت، اما از نظر حساسیت، شهوت زندگی و عشق به جنوب ایتالیا نزدیک هستند. به همین دلیل، شاعر از شعر خود برای جلب نظر معشوقش استفاده می کند، زیرا به قول پستچی در یکی از معروف ترین سطرهای فیلم، «شعر متعلق به کسانی نیست که آن را سروده اند، بلکه متعلق به کسانی است که به آن نیاز دارند. !» فیلم Il Postino توسط نیویورک تایمز به عنوان یکی از بهترین فیلم های تاریخ انتخاب شد.
لا ویتا بلا
آفرینش استادانه روبرتو بنینی La Vita è Bella از نظر سینمایی بسیار عالی است. بنینی کارگردانی، نویسندگی و بازی در این فیلم را بر عهده داشت که عاشقانه، کمدی و تراژدی را با هم در یک داستان شگفت انگیز ادغام می کند. به مخاطب بینشی از وحشت هولوکاست می دهد و نشان می دهد که چگونه حتی در تاریک ترین زمان ها، می توان بارقه ای از امید در این نزدیکی وجود داشت. این فیلم مورد تحسین منتقدان قرار گرفت و در سال 1998 سه جایزه اسکار از جمله بهترین فیلم خارجی زبان و بهترین بازیگر مرد را برای Benigni دریافت کرد.
